Nieprawidłowa anatomiczna budowa języka to częsta przyczyna wielu wad wymowy. Jednym z elementów badania logopedycznego jest ocena wędzidełka podjęzykowego. Skrócenie tego fałdu tkankowego łączącego w linii środkowej dolną powierzchnię języka z dnem jamy ustnej należy do anatomicznych nieprawidłowości w budowie języka, z którymi dość często pacjenci zgłaszają się do mojego gabinetu.
Dysfunkcja ta może dotyczyć zarówno niemowląt, dzieci, jak i osób dorosłych.
Jedną z konsekwencji ankyloglosji jest ograniczenie ruchomości języka. Ma to bezpośredni wpływ na szereg czynności nieartykulacyjnych tj.trudności dotyczące ssania, jedzenia, zaburzony rozwój oraz przebieg czynności prymarnych (gryzienie, odgryzanie, żucie, połykanie, oddychanie), powstawanie wad zgryzu, jak również artykulacyjnych objawiających się w postaci wad wymowy, a także obniżonej sprawności artykulacyjnej.
Skuteczną metodą leczenia ankyloglosji jest frenotomia, czyli przecięcie wędzidełka podjęzykowego. Istnieje ogromna potrzeba wczesnego badania, diagnostyki i leczenia ankyloglosji. Wczesna interwencja pozwala na eliminację trudności i konsekwencji wynikających ze skróconego wędzidełka. Nawet nieznaczne skrócenie utrudnia prawidłową realizację głosek i może prowadzić do wystąpienia mechanizmów kompensacyjnych.
Efektywne działania terapeutyczne w dyslalii ankyloglosyjnej powinny koncentrować się na strategii przyczynowo-objawowej. Do jej elementów zaliczamy chirurgiczne leczenie ankyloglosji, logopedyczne usprawnianie języka przed i po zabiegu, budowanie świadomości pacjenta dot.ankyloglosji, przemodelowanie i tworzenie od podstaw prawidłowych wzorców ruchów i pozycji oddechowo-fonacyjno-artykulacyjnych oraz ich utrwalanie i automatyzacja.
Warto wspomnieć o tym, że wędzidełka w żaden sposób nie da się rozciągnąć. Możliwie jak najwcześniejsze podjęcie działań eliminujących ankyloglosję daje szansę na redukcję nienormatywnych realizacji oraz funkcji, a w związku z tym efektywną terapię logopedyczną.