Dyslalia to wada wymowy, z którą najczęściej mam do czynienia w moim gabinecie. Występuje zarówno u dzieci, jak i osób dorosłych. Dyslalią nazywamy wady wymowy, nieprawidłowości artykulacyjne, wadliwą realizację fonemów, zniekształcenia substancji fonicznej w płaszczyźnie segmentalnej języka. Może być jedynym problemem, z którym pacjent zgłasza się do specjalisty lub towarzyszyć innym zaburzeniom mowy.
Postępowanie diagnostyczno-terapeutyczne obejmuje następujące etapy:
1. Wywiad logopedyczny
2.Badanie artykulacji
3.Anatomiczną i funkcjonalną ocenę narządów mowy
4.Ocenę percepcji słuchowej
5.Ocenę funkcji prymarnych tj.oddychanie, połykanie, żucie, gryzienie
Wszystkie wyżej wymienione elementy pozwalają na właściwe rozpoznanie logopedyczne oraz opracowanie planu terapii (cel, strategie, organizacja postępowania terapeutycznego).
Terapia logopedyczna wad wymowy opiera się zasadniczo na trzech etapach postępowania. Pierwszym z nich jest etap przygotowawczy, drugi to etap wywoływania dźwięku, a trzeci to etap automatyzacji.
Skuteczna terapia dyslalii wymaga zmiany pewnych nawyków, a co za tym idzie systematyczności i samodyscypliny (a w przypadku małych pacjentów zaangażowania ich opiekunów).